<<Τη Yπερμάχω Στρατηγώ τα νικητήρια

ως λυτρωθείσα των δεινών ευχαριστήρια,

αναγράφω Σοι η Πόλις Σου Θεοτόκε

Αλλως έχουσα το κράτος απροσμάχητον

εκ παντοίων με κινδύνων ελευθέρωσον

ίνα κράζω Σοι: Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε >>

Ο Ακάθιστος Υμνος είναι μία σύνθεση από εκλεκτούς υμνογράφους της Εκκλησιαστικής μας παράδοσης. Είναι ένα έργο με νόημα βαθύ αφιερωμένο στην Παναγία μας. Η απαγγελία αυτού του βαθυστόχαστου ποιήματος ακούστηκε ως δέηση στην Αειπάρθενο το 626 μ.Χ. στον Ιερό Ναό Της Παναγίας των Βλαχερνών στην Κωνσταντινούπολη όταν "η Πόλις" ελευθερώθηκε από πολιορκία βαρβάρων.

Ενώ ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Ηράκλειος ήταν σε εκστρατεία στην Περσία, έξω από τα τείχη της Βασιλεύουσας, εμφανίστηκαν ορδές βαρβάρων οι οποίες πολιορκούσαν την Πόλη. Η πολιορκία κράτησε επτά μήνες και ο μικρός άνισος στρατός μαζί με τον λαό είχαν απελπιστεί. Τότε όμως ήταν που θριάμβευσε η Χριστιανική πίστη. Εχοντας την Εικόνα της Παναγίας για οδηγό, ο αξιοσέβαστος Πατριάρχης Σέργιος μαζι με το Ιερατείο και πλήθη λαού, κρατώντας λάβαρα, τελούσαν λιτανείες γύρω από τα τείχη της Πόλης, ενισχύοντας αυτούς που προσπαθούσαν να υπερασπιστούν την πίστη τους και την ελευθερία. Ως εκ θαύματος, ξαφνικά μεγάλη καταιγίδα ξέσπασε και φοβερή θαλασσοταραχή βύθισε τα μονόξυλα των εχθρών αναγκάζοντας τους σε φυγή.

O πιστός λαός της Πόλης του Κωνσταντίνου, αυθόρμητα πρόστρεξε στην Εκκλησία Των Βλαχερνών -την Αγία Βλαχέρνα-κοντά στον Κεράτιο Κόλπο, για να προσευχηθεί και να ευχαριστήσει την Θεοτόκο. Στην ολονύκτια Ακολουθία που χοροστάτησε ο Πατριάρχης Σέργιος, προστέθηκε το γνωστό και αγαπημένο Κοντάκιο <<ΤΗ ΥΠΕΡΜΑΧΩ...>> και προσευχήθηκαν όλοι δίχως να καθίσουν ούτε στιγμή, εξ' ου η Ακολουθία ονομάστηκε Ακάθιστος Υμνος.

Η Ακολουθία του Ακαθίστου Υμνου κατέχει σημαντική θέση στην Θρησκευτική και Εκκλησιαστική μας παράδοση, Ψάλλεται σε όλους τους Ιερούς Ναούς μας ανά την Οικουμένη την 5η Παρασκευή της Σαρακοστής. Χωρίζεται σε τέσσερα τμήματα -Στάσεις- και η κάθε Στάση αποτελείται από έξι Οίκους -Χαιρετισμούς- σε σειρά του Ελληνικού Αλφαβήτου, από το Αλφα μέχρι το Ωμέγα, αρχίζοντας με: Αγγελος Πρωτοστάτης και λήγοντας με: Ω Πανύμνητε Μήτερ. Η κάθε Στάση ψάλλεται στις τέσσερις πρώτες Παρασκευές του Σαρανταημέρου. Σε μερικά μέρη, όπως στην Καππαδοκία, ο λαός αποκαλούσε τους Χαιρετισμούς <<Τα Γράμματα Της Παναγιάς>> και αλλού λεγόταν και λέγονται ακόμα <<Κοντάκια>> η δε Βυζαντινή αυτοκρατορία από τα πρώτα της κιόλας χρόνια είδε στο πρόσωπό Της έναν προστάτη και σύμμαχο και πάντα ζητούσε την προστασία Της.