ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΜΑΣ

Γιορτής της Παναγίας

Στον απόηχο της Γιορτής της Παναγίας

<Το Πάσχα του Καλοκαιριού > όπως ο σοφός λαός μας ονομάζει Την Κοίμηση Της Θεοτόκου γιορτάστηκε και στην Κοινότητά μας, όπως γιορτάζεται στις δικές μας Ενορίες ανά την οικουμένη. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς.

Παρ'όλο που ο μήνας Αύγουστος είναι η εποχή των διακοπών για τους περισσότερους, δεν παύει όμως να είναι και ο μήνας της Παναγίας και την Κυριακή 17 του μήνα η Εκκλησία μας ήταν σχεδόν γεμάτη από πιστούς που ήρθαν να τιμήσουν την μνήμη της Θεοτόκου.

Παν-Αγία, δύο λέξεις που παντρεύονται για να σχηματίσουν την μία και μοναδική λέξη στην υφήλιο, Παναγία. Η Δέσποινα και Κυρία των ουρανών που τόσο εκφραστικά εγκωμιάζει ο Αγιος Νεκτάριος στο μελωδικό του άσμα <Αγνή Παρθένε.......> στην οποία κατατρέχουμε και εναπωθέτουμε τις ελπίδες μας ήταν ο πλοηγός μας όταν με κατάνυξη λητανεύτηκε η Εικόνα Της μαζί με το Λάβαρο Της Βλαχερνίτισσας από τον Ιερό μας Ναό στο προάυλιο.

Οι λίγοι περαστικοί, σταμάτησαν με σεβασμό για να γίνουν μάρτυρες αυτής της ένδειξης αγάπης και τιμής στο πρόσωπο της Παναγίας. Με τα Εξαπτέρυγα να προπορευονται ξαναγυρίσαμε στον Ναό για να συνεχιστεί η Ακολουθία με την καθειρωμένη Αρτοκλασία.

Οπως γίνεται πάντα κάθε Κυριακή και σχεδόν πάντα μετά το πέρας της κάθε Ακολουθίας, συκεντρωθήκαμε στον χώρο που ανάλογα με την περίσταση, πότε είναι τόπος διδασκαλίας του Σχολείου μας και πότε είναι τόπος συνεστίασης. Περνούμε καλά, περνούμε ευχάριστα, λέμε δυό κουβέντες, Είναι ο τόπος μας, Κλήρος και λαός. Ανήκουμε.

Εκκλησία! Λέξη που κρύβει μεγάλη κα βαθιά ένοια. Μας μαζεύει, για πολλούς και ξεχωριστούς λόγους. Αυτό έγινε και την Κυριακή που μας πέρασε.

Και χρόνου